Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

H AΝΑΜΕΝΟΜέΝΗ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Stackelberg, Die Gräber der Hellenen, 1837

την Μαΐου 07, 2017

Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

1ος ορφικός ύμνος στην Εκάτη

(Remedios Varo, Luz Emergente ) Της Εκάτης [1] Την Εκάτη δοξάζω, τη θεά των δρόμων, των τρίστρατων, την εράσμια, την ουράνια και χθόνια και ενάλια, την κροκόπεπλη, την ταφική, που βακχεύει με τις ψυχές των νεκρών, την κόρη του Πέρση, φίλη της μοναξιάς, που αγάλλεται με τα ελάφια, νυχτερινή, θεά των σκύλων, ακατάβλητη βασίλισσα, που αναγγέλλεται με τον θόρυβο των άγριων ζώων, άζωστη, που έχει όψη απροσμάχητη, ταυροπόλο, κλειδούχο άνασσα όλου του κόσμου, ηγεμονική, νύμφη, κουροτρόφο, που συχνάζει στα βουνά . Ικετεύω την κόρη να παρευρεθεί στις όσιες τελετές ευμενής απέναντι στον βουκόλο για να χαίρεται πάντοτε στην καρδιά του. [2] Εἰνοδίαν Ἑκάτην κλήιζω͵ τριοδῖτιν͵ ἐραννήν͵ οὐρανίαν χθονίαν τε καὶ εἰναλίαν͵ κροκόπεπλον͵ τυμβιδίαν͵ ψυχαῖς νεκύων μέτα βακχεύουσαν͵ Περσείαν͵ φιλέρημον͵ ἀγαλλομένην ἐλάφοισι͵ νυκτερίαν͵ σκυλακῖτιν͵ ἀμαιμάκετον βασίλειαν͵ θηρόβρομον͵ ἄζωστον͵ ἀπρόσμαχον εἶδος ἔχουσαν͵ ταυροπόλον͵ παντὸς κόσμου κληιδοῦχον ἄνασσαν

Έρεβος και ζόφος: ετυμολογική προσέγγιση

Η λέξη ἔρεβος δηλώνει το σκότος του Κάτω Κόσμου και προέρχεται από ρίζα * hregw -, που δήλωνε γενικά το σκοτάδι, με την προσθήκη της κατάληξης των δευτερόκλιτων ουσιαστικών -ος > * hregwos . Το αρχικό λαρυγγικό τράπηκε σε ε- πιθανότατα από επίδραση του -ε- που ακολουθεί, ενώ το χειλοϋπερωικό - gw - τράπηκε σε -β- μπροστά από στρογγυλό οπίσθιο φωνήεν (πβ. πόλος < qwolos , αλλά τέλος < qwelos ). [1] Συνοπτικά: hregwos > ἔρε gw ος > ἔρεβος. Η πρώτη φωνητική εξέλιξη ήταν προ-μυκηναϊκή, ενώ η τελευταία εξέλιξη ήταν μετα-μυκηναϊκή. [2] Από παραλλαγή της ίδιας ρίζας, αλλά με διαφορετική φωνητική εξέλιξη προέρχεται η λέξη ὄρφνη , που δηλώνει το σκοτάδι και τη νύχτα (από * horgwhna > orgwhna > orphna > ὄρφνα/ὄρφνη). [3]

Το μυστήριο της πινακίδας του Δισπηλιού

Η πινακίδα του Δισπηλιού ήρθε στο φως κατά την επανάληψη των ανασκαφών από τον καθηγητή Χουρμουζιάδη στον ομώνυμο λιμναίο οικισμό το 1992 μετά από διακοπή 60 χρόνων. Η πινακίδα είναι ξύλινη και χρονολογείται στα 5260 π.Χ. Λόγω του υλικού της έχει υποστεί φθορά από την παραμονή της επί χιλιετίες στη λάσπη, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να μην μπορούμε να διακρίνουμε πάνω της μια σειρά από χαράγματα. Η πινακίδα του Δισπηλιού Η ανακάλυψη της πινακίδας και η παλαιότητά της έθεσαν αμέσως επί τάπητος το ερώτημα αν τα χαράγματα είναι τυχαίες γραμμές ή αποτελούν αρχαίο δείγμα γραφής, παλιότερο από αυτό των Αιγυπτίων και των Σουμερίων. Σε περίπτωση που απαντήσουμε καταφατικά στο ερώτημα, προκύπτουν άλλα: υπάρχουν παρόμοια ευρήματα; Τι τύπος γραφής εκπροσωπείται στην πινακίδα; Ποια είναι η γλώσσα που κρύβεται πίσω από τα σημάδια; Για να απαντήσουμε, θα πρέπει να δούμε το θέμα σε ευρύτερο πλαίσιο: το εύρημα στο Δισπηλιό δεν είναι μεμονωμένο, ούτε μοναδικό στην Ευρώπη. Παρόμοιου τύπο

Τα γηρατειά και ο Τιθωνός: ένα σαπφικό ποίημα

Η ανακάλυψη Το ποίημα αυτό της Σαπφούς ήταν ουσιαστικά άγνωστο μέχρι το 2004. Ως τότε κατείχαμε από πάπυρο που εξέδωσαν στις αρχές του 20ου οι Grenfell και Hunt ( P . Oxy . 1787) τα δεύτερα μισά των στίχων. Το 2004 εκδόθηκαν άλλοι δύο πάπυροι ( P . K ö ln 21351+21376), οι οποίοι μας επέτρεψαν να συμπληρώσουμε τα κενά και να έχουμε σχεδόν ακέραιο το ποίημα. Το ποίημα είναι γραμμένο σε ασκληπιάδειο μέτρο και οργανωμένο σε δίστιχα. Με βάση το μέτρο πρέπει να ανήκε στο 4ο βιβλίο της αλεξανδρινής έκδοσης των έργων της. Το περιεχόμενο Η Σαπφώ απευθύνεται στα μέλη του θιάσου της, νεαρές κοπέλες, και τις καλεί να συνεχίσουν τη σπουδή και την εξάσκηση της μουσικής και του χορού, ώστε να αποκτήσουν τα ωραία και ευγενή δώρα που χαρίζουν οι Μούσες στον καλλιεργημένο άνθρωπο. Η ίδια δεν μπορεί να τις ακολουθήσει στο χορό, επειδή έχει πια γεράσει. Ωστόσο αντιμετωπίζει το γήρας με φιλοσοφική διάθεση: κανένας άνθρωπος ποτέ δεν πρόκειται να αποφύγει την παρακμή του σώματος που φέρνουν

ΠΛΑΤΑΜΩΝΑΣ 1 -57 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

11 ΕΙΔΗ ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ

Lycope rdum pe r l a tum Λυκόπερδο το μαργαριτοφόρο (κοινά: φούσκες, αλεπουπορδές) Μανιτάρι σχεδόν σφαιρικό ή αχλαδόμορφο, που κάνει τnv εμφάνισή τoυ, συνήθως σε πυκνές ομάδες, στα δάση και τα λιβάδια μετά τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές. Αρχικά, η επιφάνειά τou είναι λευκή και διακοσμείται με προεξοχές σαν μικρά μαργαριτάρια, από όπου και τo όνομά του. Με την ωρίμανση η επιδερμίδα τoυ γίνεται λεία και τo χρώμα του κίτρινο καφετί. Η λευκή σάρκα τoυ μετατρέπεται σε μια πυκνή καφετιά μάζα μικροσκοπικών σπορίων, που ελευθερώνονται σαν σύννεφο σκόνης από μια μικρή οπή, μόλις οι πρώτες σταγόνες βροχής πέσουν πάνω στο μανιτάρι. Είναι εδώδιμα και σχετικά εύγευστα, αλλά μόνον όταν είναι νεαρά και n σάρκα τoυς λευκή. Boletus e du lis Βωλίτης ο εδώδιμος (κοινά: βασιλομανίταρα, βασιλικούλες) Οι βωλίτες είναι μανιτάρια τoυ δάσους που έχουν πόρους αντί για ελάσματα στ η ν κάτω επιφάνεια τoυ πίλου τους. Είναι συνήθως σαρκώδη και μεγάλα μανιτάρια με όμορφα χρώματα και πολλά είδη

Ο πετεινός και η κότα στην αρχαία Ελλάδα

Gallus Gallinaceus . Ἀλέκτωρ = ο πετεινός (ποιητική λέξη στην αττική διάλεκτο, αλλά η συνήθης λέξη εκτός Αττικής και στη μεταγενέστερη Ελληνική). Η λέξη ἀλεκτρυών χρησιμοποιείται τόσο για τον κόκορα όσο και για την κότα (αν και η λέξη ὄρνις συχνά την αντικαθιστά για την κότα, μερικές φορές μαζί με προσδιοριστικά επίθετα όπως «οικιακή» ή «θηλυκή»). Ἀλεκτορίς = κότα (για πρώτη φορά στον Αριστοτέλη) και ἀλεκτοριδεύς = κοτόπουλο.

Η ετυμολογία και η σχέση των λέξεων ύμνος, υμήν, υμέναιος

Η ετυμολογία της λέξης ύμνος ήταν αμφίβολη και για τους αρχαίους. Οι αρχαίοι γνώριζαν τρεις διαφορετικές ετυμολογίες: 1) από το ρήμα ὑμένω , το οποίο υποτίθεται ότι είναι συγκεκομμένος τύπος του ὑπομένω , επομένως ὕμνος < ὑπόμονος . Σύμφωνα με την ετυμολογία αυτή ύμνος σημαίνει «αυτό που μένει», επειδή διατηρεί στη μνήμη τις αρετές και τις πράξεις όσων επαινούνται. Βλ. Μ. ετυμ. στο λήμμα ύμνος : κατὰ συγκοπὴν͵ ὑπόμονός τις ὢν͵ καθὸ εἰς ὑπομονὴν καὶ μνήμην ἄγει τὰς τῶν ἐπαινουμένων πράξεις καὶ ἀρετάς . 2) Από το σπάνιο ρήμα ὕδειν , το οποίο σημαίνει «λέγω». Σ’ αυτήν την περίπτωση θα έπρεπε να υποθέσουμε συγκεκομμένο τύπο παθητικής μετοχής ** ὑδόμενος > **ὑδμένος > ὕμνος. Βλ. Πρόκλος (=Φώτιος, Βιβλ. 320 a 9-12): καί φησι τὸν ὕμνον μὲν ὠνομάσθαι ἀπὸ τοῦ ὑπόμονόν τινα εἶναι καὶ οἷον εἰς μνήμην καὶ ὑπόμνησιν ἄγειν τὰς πράξεις τῶν ὑμνουμένων· ἢ ἀπὸ τοῦ ὕδειν αὐτάς͵ ὅπερ ἐστὶ λέγειν .

Μια νυχτερινή επίκληση στην Εκάτη

Το χωρίο που ακολουθεί προέρχεται από έναν μίμο του Σώφρονος, ο οποίος φαίνεται να επηρέασε και το ποίημα του Θεόκριτου για την Σιμαίθα ( Φαρμακεύτρια ), αλλά και το ποίημα του Βεργίλιου για την Αμαρυλλίδα. Ομιλητής σε αυτό το απόσπασμα είναι κατά πάσα πιθανότητα μια γυναίκα, η οποία τελεί κάποια ιεροτελεστία για την Εκάτη και δίνει γενικές οδηγίες σε ένα πλήθος ανθρώπων και ειδικές οδηγίες σε κάποιον βοηθό που πρέπει επίσης να είναι γυναίκα. Οι παριστάμενοι φαίνεται να είναι και άνδρες και γυναίκες, αλλά η τελετή γίνεται για χάρη ορισμένων από τις γυναίκες, προκειμένου να τις απαλλάξει από κάποιες κακόβουλες παρουσίες ή κάποιο μάγεμα. Όσο μπορούμε να κρίνουμε η τελετή έχει ως σκοπό να καλέσει και όχι να διώξει την Εκάτη, αλλά, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση των φαντασμάτων, μπορεί η αρχική επίκληση να αποτελεί το προοίμιο για μια αποτροπαϊκή συνέχεια. Θυμόμαστε εδώ και τον δεισιδαίμονα χαρακτήρα του Θεόφραστου, ο οποίος κάνει διαρκώς καθαρμούς στο σπίτι του, επειδή πιστεύει

Υπερρεαλισμός και ψυχανάλυση: μια καταγωγική σχέση

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια από τις βασικές ιστορικές επιδράσεις που ασκήθηκαν στο πρώιμο υπερρεαλιστικό κίνημα προέρχεται από το πεδίο της ψυχανάλυσης. Στο σύντομο άρθρο που ακολουθεί θα προσπαθήσω να δείξω τη στενή σχέση, αλλά και την βασική αντίθεση ανάμεσα στα δύο σπουδαία αυτά πολιτιστικά κορυφώματα του μοντέρνου κόσμου. Το εύρος του θέματος θα με κάνει να περιοριστώ αναγκαστικά στους δύο αντίστοιχους πρωτεργάτες, τον Φρόιντ και τον Μπρετόν, παραλείποντας σημαντικές μορφές όπως ο Μπουνιουέλ, ο Γιουνγκ ή ο Λακάν.

Από το Blogger