Στο απόσπασμα αυτό από πάπυρο του τέλους του 1ου αιώνα π.Χ. και των
αρχών του 1ου αιώνα μ.Χ. η Πηνελόπη μιλά για τον Πάρη, ο οποίος έγινε αιτία για
την εικοσάχρονη απουσία του συζύγου της Οδυσσέα, για την αρπαγή της Ελένης, για
τον πέπλο που όλη τη μέρα ύφαινε και το βράδυ τον χαλούσε, για τους μνηστήρες
και για την κρίση του Πάρη:
...
εξαπατώντας
το Μενέλαο κρυφά απ' την εύφορη Σπάρτη την πήρε [1]
και την
οδήγησε λαθραίο ταξίδι σε γάμο κρυφό,
τον πόνο των
είκοσι χρόνων στο σπίτι μου (φέρνοντας).
(Μα εγώ
περιμένω) κάνοντας το υφαντό που πάλι χαλώ,
τις εκατόμβες
πια των μνηστήρων δεν υποφέρω.
(Κι όλα
ξεκίνησαν τότε) που η τριπλή φιλονικία έγινε έριδα [2]
(κι ορίσανε)
των αθανάτων κριτή τον άδικο Πάρη
(στην Ίδη)
όπου των ουράνιων (θεαινών) έγινε η κρίση...
[1] Εννοεί την Ωραία Ελένη.
[2] Υπονοεί το μήλο της Έριδος και
τον αγώνα ομορφιάς ανάμεσα στην Αθηνά, την Αφροδίτη και την Ήρα με κριτή τον
Πάρη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου